در ستایش زنجموره....

گل م توی دوهفته کلا دچار برگریزان شد...

حس کردم عمدی میکنه...

امروز باهاش حرف زدم و نوازشش کردم...

بهش گفتم اگه می دونستم بیارمت خونه اینطوری میشی اصلا نمیاوردمت...گفتم شاید ناراحتی هرچی که هست من از دیدن ناراحتیت ناراحت میشم...

گفتم ناسلامتی میخواستم امید م باشی...بهش گفتم صبور باش، همه چیز درست می شه و بعد خم شدم و ی گلبرگ کوچیکش رو بوسیدم...

امروز دلم هوای امام رضا رو.کرد...

شدم اون کلاغ رو سیاه که نه روی رفتن داره نه بال پرواز...

درمانده شدم...

در ستایش زنجموره.......

امروز ناخوش احوال بودم و سرکار نرفتم و خیلی از روز رو خواب بودم...

تو آیینه خودم رو می دیدم سفیدی موها م بیش تر شده...

گل م سر ناسازگاری گذاشته بازم امروز ریخت...

دیگه چیزی ازش نمونده...

از خودم چی ؟ 

 

کاش می تونستم برش گردون م اونجایی که بود...طاقت ناراحتی ش رو ندارم...

 

در ستایش زنجموره.......

از این که دوباره درگیر اون داستانهای مسخره بشم متنفرم...

دست بردار دیگه چی از جونم میخوای...

 

در ستایش زنجموره.......

خوابم نمی بره...

داشتم به فیلم به رنگ ارغوان فکر می کردم...

کاش ی دکمه بود که آرزوهای آدم رو برآورده می کرد...

دلم برای بچگی هام تنگ شده...

در ستایش زنجموره.......

حسن یوسف م رسما خودکشی کرد و چندتا برگ باقی مونده ش رو هم ریزوند و خشک شد...

غم انگیز ه...

خیلی غم انگیز ه...

 

در ستایش زنجموره.......

چی بگم آخه به بعضی آدم ها که ندونسته فقط فشار میارن رو آدم...

طرف پیام زده زنگ زده بهش زنگ میزنم جواب نمی ده بعد پیام میدم حرفت چیه میگه فراموش کن مهم نیست !!!

خب اگه مهم نیست چرا تماس می گیری ...

برای خودم متاسفم با این عتیقه ها که دور خودم جمع کردم...

طرف کلا تو قضاوت زندگی می کنه...

در ستایش زنجموره.......

مرگ چه شکلی ه...

امروز ی لحظه صحنه ای بهم الهام شد که مردم و خودمو میبینم و از ته دل حسرت می خورم که کاش زنده بودم و این کار و اون کار رو انجام می دادم...

میدونی مفهوم زنده بودن و زندگی کردن رو آدم باید بچشه...باید مزه مزه کنه...

هفته پیش س تو کارگاه موقع رفتن گفت : بریم امروزم زندگی کنیم و خندید...

بازخورد عجیبی داشت این کلمات روم...

چه دختر خوبی بود...

کاش ی رفیق اینطوری داشتم...

حسن یوسف م شد آینه دق...قرار بود امید م بشه...

...

در ستایش زنجموره.......

می بینم که دلت گرفته 

انگار که تنهایی...

انگار که دچار رگ پنهان رنگ ها هستی...

چه فکر نازک غم انگیز ی...

و فکر کن که چه غم انگیز است

اگر که ماهی کوچک ، دچار آبی دریای بیکران باشد...*

دلم گرفته...

*سهراب سپهری/مسافر

 

در ستایش زنجموره.......

امروز بیستم آذر ماه ه...

نمی دونم چرا شنبه ها انقدر کسل و خسته ام البته تا ساعت چهار عصرش...

بعد انگار فشار شنبگی به یکباره فروکش می کنه و همه چیز آروم میگیره...

تو کمر کش بعد از ظهر احتمالا حالم بهتر باشه...

در ستایش زنجموره.......

بیرون نونوایی توی ماشین منتظرم نشستم که خلوت شه...همیشه که می آمدم خلوت بود ... اگه پای هرکار دیگه ای جز نون تازه درمیون بود بعید می دونستم با این حالم از خونه بزنم بیرون... اما نون تازه هرکار و هر چیزی نیست... واقعیتی ه ها ...که بدون نون تازه و عطرش امکان ادامه حیات برام وجود نداره... دوست دارم ی وقتی برای هاینریش بل بنویسم که کتاب نان سال های جوانی ش رو خیلی خوب درک کردم...شاید هم اون امثال من رو خوب فهمیده... امروز رفتار و چقدر عجیب بود... نمی فهممش...اما در کل آدم خوبی ه...صاف و ساده ست...   در ستایش زنجموره.......